Πόσες και πόσες φορές ακούσαμε ιστορίες από το καζίνο και δεν τις θεωρήσαμε, το λιγότερο, ύποπτες; Όλοι μας έχουμε υπάρξει αυτήκοοι μάρτυρες ανάλογων περιστατικών και αντιμετωπίσαμε τους παίκτες σαν κυνηγούς ή ψαράδες.
Επειδή όμως η πραγματικότητα με το θρύλο απέχουν ελάχιστα, ας δούμε σήμερα τρεις ιστορίες που ο χρόνος τις έχει κατατάξει στον κατάλογο των αυθεντικών.
0017
Ένας από τους πιο καταξιωμένους ηθοποιούς των προηγούμενων δεκαετιών που οι ταινίες του συζητιούνται ακόμα και σήμερα, ήταν ο Σον Κόνερι. Ο ίσως πιο γνωστός Σκωτσέζος καλλιτέχνης έπαιζε αρκετά συχνά στο καζίνο, με το αγαπημένο του παιχνίδι να είναι η ρουλέτα. Και επειδή οι περισσότεροι παίκτες έχουν κάποιο χρώμα ή κάποιο νούμερο που πιστεύουν, έτσι έκανε και ο ίδιος. Και αν περιμένατε αυτό να είναι το 0 ή το 7, δυστυχώς χάσατε. Αυτός που δεν έχασε ήταν ο πάλαι ποτέ Τζέιμς Μποντ, ο οποίος πόνταρε συνεχώς στο 17. Μεταξύ των γυρισμάτων κάποιας ταινίας, αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του. Μετά από δύο αποτυχίες μπορεί κάποιοι να τα παρατούσαν. Οχι ο Κόνερι όμως. Κέρδισε στους τρεις επόμενους γύρους της ρουλέτας με το 17 και επέστρεψε στη δουλειά του σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.
Όπου Κόνερι και 17
Απ’ ότι φαίνεται ο αριθμός 17 συνδέει με έναν ανεξήγητο τρόπο τους Κόνερι όλου του κόσμου. Eνας συνεπίθετος του Σκωτσέζου ηθοποιού πιθανώς άκουσε την προηγούμενη ιστορία και αποφάσισε να πράξει κάτι αντίστοιχο. Πήγε στο ίδιο καζίνο και πόνταρε ένα τεραστίων διαστάσεων ποσό πού αλλού; Μα φυσικά στο 17. Και επειδή ήταν αδύνατο να χάσει με όλες αυτές τις συμπτώσεις, που βέβαια ο ίδιος δημιούργησε, αποχώρησε πλουσιότερος κατά 850.000 στερλίνες.
Η τύχη του πρωτάρη
Την παρακάτω είδηση καλό είναι να μην τη διαβάσουν όσοι «κυνηγούν» την τύχη τους στο καζίνο και αυτή συνέχεια τους «ξεγλιστρά». Ο Κρις Μπόιντ σηκώθηκε μια ωραία μέρα και πόνταρε όλα του τα χρήματα (220.000 δολάρια) στη ρουλέτα. Το παράδοξο ήταν πως δεν είχε παίξει ποτέ ξανά στη ζωή του οποιοδήποτε τυχερό παίγνιο. Ο συγκεκριμένος λοιπόν κέρδισε στο πρώτο γύρισμα της ρουλέτας, σηκώθηκε, επέστρεψε στο σπίτι του, χωρίς να ασχοληθεί ποτέ ξανά με το καζίνο. Πρώτα όμως ενίσχυσε ένα κέντρο απεξάρτησης από τον τζόγο, παραχωρώντας ένα αξιοσέβαστο ποσό.
