Πολλά άρθρα έχουν γραφεί για το ποιο ήταν το πρώτο πραγματικά καζίνο στην Ελλάδα. Άλλα ήταν νόμιμα καζίνο, άλλα μη ελληνικής ιδιοκτησίας από κατακτητές, άλλα ημινόμιμα και άλλα άγνωστα. Υπάρχει μια ιστορία όμως για ένα καζίνο άγνωστο στους περισσότερους, αλλά πραγματικό. Και μάλιστα έφερε την σφραγίδα της τότε εξουσίας, του Βασιλιά, Γεωργίου Α΄. Πράγμα που σημαίνει ότι και νόμιμο (κατά κάποιον τρόπο) ήταν και πολύ πριν τα πρώτα γνωστά καζίνο που έχουμε μάθει στη χώρα μας. Δεν ξέρουμε αν μπορεί να πάρει την πρωτιά και να θεωρηθεί το πρώτο καζίνο στη χώρα αλλά σίγουρα μιλάμε για το πρώτο καζίνο με επίσημη σφραγίδα.
Tου Χρήστου Πολύζου
Τα ανάκτορα και το… καζίνο
Το άγνωστο σε πολλούς καζίνο στου Ζωγράφου, που δημιούργησε ο Βασιλιάς Γεώργιος δεν είναι αστικός μύθος. Το 1871, ύστερα από παρότρυνση του Ερνέστου Τσίλλερ, ο Βασιλιάς Γεώργιος Α’ αγόρασε το κτήμα συνολικής έκτασης 20.000 στρεμμάτων από την οικογένεια Σούτσου αντί 300.000 δραχμών». Το πρώτο κτήριο των ανακτόρων, η θερινή κατοικία του Γεωργίου Α’, χτίστηκε το 1889. Ο μεγάλος αρχιτέκτονας στο πλαίσιο της επιθυμίας του βασιλιά να αποκτήσει θερινά ανάκτορα σε τόπο με ξηρό και υγιεινό κλίμα, αποφάσισε να… σφάξουν αρνιά σε διάφορες περιοχές, για να δουν σε ποια τοποθεσία το σφαγμένο αρνί θα βρωμίσει τελευταίο. Η τοποθεσία που κέρδισε ήταν το Τατόϊ και η εναλλακτική ήταν η περιοχή Ζωγράφου.
Με απλά λόγια ο Βασιλιάς αποφάσισε να μείνει στο Τατόι, αλλά την εναλλακτική του Ζωγράφου δεν την άφησε ανεκμετάλλευτη. Δεν παραμέλησε του Ζωγράφου και διαφήμιζε την τοποθεσία στους κύκλους του, σε σημείο να αναγερθεί εκεί ένα από τα καλύτερα καζίνο, το οποίο είχε την υψηλή πελατεία εκείνης της εποχής. Άλλωστε η περιοχή έμοιαζε εξωτική πέρα από το κλίμα. Κάτω από τον Υμηττό αραιοκατοικημένη και μακριά για τα τότε δεδομένα από το κέντρο.
Η πολυτέλεια και τα τυχερά παιχνίδια
Αν και αυτό δεν αναφέρεται στην επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Ζωγράφου, το καζίνο υπήρχε ως κτήριο μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’60 στο τέλος της λεωφόρου Παπάγου, εκεί όπου βρίσκεται σήμερα το συγκρότημα πολυκατοικιών υπαλλήλων του ΙΚΑ. Οι εργασίες στο Τατόϊ ολοκληρώθηκαν το 1886, πράγμα που σημαίνει ότι την ίδια εποχή τουλάχιστον λειτουργούσε και το καζίνο, που σίγουρα δεν είχε δωρεάν φρουτάκια.
Και αυτό μπορούν να σας το βεβαιώσουν Ζωγραφιώτες που βρίσκονται εν ζωή. Άλλωστε το κτήριο μπορεί να μην υπάρχει ακόμα αλλά υπάρχουν οι περιγραφές από ανθρώπους που το πρόλαβαν. Το καζίνο δεν ήταν καμία προχειροδουλειά, όπως κάποια online καζίνο! Μιλάμε για εσωτερικό με κυκλικό προαύλιο, μαρμάρινο τοιχίο με γλυπτά και στη μέση μαρμαρόγλυφο σιντριβάνι. Αυτά μάθαμε ύστερα από προσωπική έρευνα από τότε παιδία (νυν μεγάλα παιδία), που θυμούνται να παίζουν στο εγκαταλελειμμένο κτήριο. Λεπτομέρειες για τα παιχνίδια δεν μπορούμε να γνωρίζουμε καθώς μόνο η αστική και μεγαλοαστική τάξη της εποχής είχε πρόσβαση, σχεδόν αποκλειστικά. Άλλωστε μιλάμε για μια άλλη Ελλάδα που τότε ξεκινούσε. Σε μια εποχή που η Αττική δεν είχε καν ρεύμα φάνταζε κάπως προκλητικό να λειτουργεί καζίνο. Ίσως γι αυτό και δεν υπάρχουν τόσα στοιχεία από τότε, δεν έπρεπε να ακούγεται και πολύ παρά μόνο στους κύκλους του Βασιλιά.
Ο Βασιλιάς Γεώργιος άλλωστε είχε εισάγει τα τυχερά παιχνίδια για τα καλά στο νεοσύστατο τότε κράτος (δεν εννούμε τη ρουλέτα) . Ήταν αυτός που είχε την ιδέα για το πρώτο επίσημο λαχείο στη ιστορία του νεότερου ελληνικού κράτους και εξέδωσε διάταγμα στις 19 Νοεμβρίου 1874. Είναι το λαχείο που σκοπό είχε να εξοικονομήσει πόρους για αρχαιολογικές ανασκαφές. Η επιτυχία του λαχείου ήταν μεγάλη και έτσι η Αρχαιολογική Εταιρία με τους πόρους που απέκτησε, άρχισε τις ανασκαφές του Διονυσιακού Θεάτρου και της Στοάς του Αττάλου.
