Το να δουλεύεις σε καζίνο δεν είναι απλώς μια ακόμα εργασία. Αρκετοί πιστεύουν ότι απλά στέκεσαι σε ένα σημείο και παίρνεις τα λεφτά του κόσμου, αλλά όσοι κάνουν αυτή τη δουλειά κανονικά, διαβεβαιώνουν πως είναι μια δουλειά που δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Πρέπει να είσαι πάντα συγκεντρωμένος, σε εγρήγορση σε όλη την διάρκεια της βάρδιάς σου, να έχεις αστραπιαίους χρόνους αντίδρασης και επιπλέον, πρέπει το ψεύτικο χαμόγελό σου να είναι πειστικό.
Βλέπεις όμως και πολλά τρελά πράγματα, γιατί στο καζίνο συναντάς διάφορα είδη ανθρώπων, από άτομα εξαρτημένα στον τζόγο που ψάχνουν απεγνωσμένα την ευκαιρία να γίνουν πλούσιοι, μέχρι εκκεντρικούς δισεκατομμυριούχους και από θλιβερούς γέρους που παίζουν όλη τους την σύνταξη, μέχρι έφηβους που πληρώνουν την είσοδο για να απολαύσουν το δωρεάν φαγητό. Κάποιοι από αυτούς το χάνουν τελείως όταν όλα τους τα λεφτά γίνονται καπνός.
Παρακάτω θα δούμε μια απίστευτη ιστορία, όπως ακριβώς τη διηγήθηκε μια κοπέλα που δούλευε στην υποδοχή σε ένα καζίνο της Ρουμανίας.
«Μια μέρα, ένας τεράστιος, δίμετρος τύπος, με μια εξίσου τεράστια μπυροκοιλιά, αποφάσισε να ξεκινήσει έναν σαματά στις οκτώ το πρωί. Είχε ανάκατα σγουρά μαλλιά και μάτια του τρελού. Αφού πέρασε από την υποδοχή, παρατήρησα ότι δίπλα στο όνομά του στην κατάσταση πελατών υπήρχε ένα κίτρινο σημάδι, κάτι το οποίο σήμαινε ότι είτε έπαιζε πολλά λεφτά, είτε ότι ήταν επιθετικός και προσπαθούσε να κλέψει. Τον άφησα να παίξει λοιπόν, αλλά ειδοποίησα και την ασφάλεια του κτιρίου. Έπαιζε πολλά λεφτά, οπότε δεν είχε όρεξη για μεγάλα ρίσκα. Έβαζε μεγάλα στοιχήματα στα περισσότερα νούμερα της ρουλέτας, αφήνοντας ελάχιστα αμαρκάριστα. Μετά από λίγα λεπτά, τον άκουσα να ουρλιάζει, ενώ άρχισε να πετάει βαριά, μεταλλικά τασάκια στους ντήλερ.
Στην συνέχεια άλλαξε τραπέζι και πήγε σε αυτό που μπορούσε να παίξεις μόνο με ευρώ, όπου ακολούθησε την ίδια μέθοδο, απλώνοντας τα στοιχήματά του στα περισσότερα νούμερα. Έμεινε εκεί για λίγο, κέρδισε κάποια χρήματα, αλλά σε κάποια φάση άλλαξε ο ντήλερ. Ο νέος ντήλερ του έπαιξε το λάθος νούμερο και έτσι ο φίλος μας έχασε σχεδόν όλα τα λεφτά του. Εκείνη την στιγμή έμπαινα στην κεντρική σάλα, για να δώσω κάποια χαρτιά στο αφεντικό μου, όταν ακριβώς μπροστά μου ένας σεκιουριτάς κρατούσε την πόρτα που οδηγούσε στο τμήμα προσωπικού ανοιχτή, καθώς ο μάνατζερ ούρλιαζε στον ντήλερ «τρέξε να σωθείς!».
Ο ντήλερ, λουσμένος από φόβο, μπήκε τρέχοντας στο τμήμα προσωπικού και δεν σταμάτησε να τρέχει μέχρι που έφτασε στην κουζίνα. Από πίσω του ακολούθησε ένας υπεύθυνος του καζίνο και μια σερβιτόρα και οι δύο εξίσου φοβισμένοι.
Τι είχε γίνει; Ο πελάτης είχε νευριάσει τόσο που είχε χάσει, που κατάφερε να αφαιρέσει το πλαστικό κάλυμμα από το τραπέζι της ρουλέτας (ένα πράγμα σε σχήμα L, πολύ βαρύ και αρκετά πλατύ) και άρχισε να φωνάζει προς όλους ότι θα τους σκοτώσει. Επενέβησαν οι σεκιουριτάδες και κατάφεραν να τον βγάλουν έξω. Μπήκε πάλι στην υποδοχή λίγο αργότερα και με παρακάλεσε να τον αφήσω να παίξει, λέγοντάς μου ότι θα ήταν ευγενικός και ότι δεν θα πέταγε τίποτα. Μου έλεγε μουρμουριστά ότι συνήθως δεν ήταν κακός άνθρωπος, αλλά πως καμιά φορά έχανε τον έλεγχο όταν έπαιζε.»
