Οι δεκαετίες οργανωμένης εγκληματικής επιρροής στα νόμιμα καζίνο είχαν δημιουργήσει μια σχέση εξουσίας, εξαπάτησης και ίντριγκας μεταξύ της ιταλικής μαφίας και των ιδιοκτητών στην Αμερική.
Η ιταλική μαφία προσπαθούσε να εισέλθει σε νόμιμες επιχειρήσεις για να ξεπλύνει το βρώμικο χρήμα. Και τι πιο σύνηθες που θα έλεγε και μια ψυχή από έναν χώρο με μαζεμένα τυχερά παιχνίδια,όπως το live μπλάκτζακ. Μιλάμε και για μια εποχή που οι νόμοι ήταν στα θεμέλια τους και η μαφία εκμεταλλευόταν ό,τι μπορούσε.
Γιατί ο τζόγος επηρεάζονταν από τη μαφία
Συχνά αναφέρεται ως «La Cosa Nostra», η ιταλική μαφία είναι μια από τις πιο διαβόητες ομάδες οργανωμένου εγκλήματος στον κόσμο. Ξεκίνησε στη Σικελία του 19ου αιώνα, στην Ιταλία, όπου ισχυρές οικογένειες χρησιμοποιούσαν δίκτυα εκβιασμού, απειλών και προστασίας για να διατηρήσουν τον έλεγχο. Αυτές οι οργανώσεις της Μαφίας αναπτύχθηκαν με την πάροδο του χρόνου, ειδικά στις ΗΠΑ, όπου κύματα Ιταλών μεταναστών έφταναν κατά χιλιάδες.
Πολλές ομάδες μαφίας είχαν εγκατασταθεί σε σημαντικές αμερικανικές πόλεις στις αρχές του 20ου αιώνα, όπως η Νέα Υόρκη, το Σικάγο και το Λας Βέγκας. Η Μαφία ενεπλάκη έντονα σε παράνομες δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των τυχερών παιχνιδιών και της. Η Μέκκα του νόμιμου τζόγου στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Λας Βέγκας, έγινε ο νούμερο ένας στόχος της Μαφίας.
Μαφία και Λας Βέγκας
Το Λας Βέγκας γνώρισε τεράστια ανάπτυξη τις δεκαετίες του 1940 και του 1950, εν μέρει επειδή ήταν μια από τις λίγες νόμιμες τοποθεσίες τυχερών παιχνιδιών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Μαφία δεν έχασε την ευκαιρία .
Αξιοσημείωτες μορφές όπως ο Meyer Lansky, ο Benjamin “Bugsy” Siegel και άλλοι συνέβαλαν στην κατασκευή μερικών από τα πιο αναγνωρίσιμα και κατά την κοινή γνώμη, καλύτερα καζίνο της πόλης, όπως το Flamingo. Παρά το γεγονός ότι δολοφονήθηκε το 1947, η συνεισφορά του Siegel βοήθησε τη μαφία να αποκτήσει έλξη στον τομέα του τζόγου του Λας Βέγκας.
Οι Ιταλοί και οι Ιρλανδοί
Η Αμερική τότε δεν υποδέχονταν μόνο Ιταλούς. Οι Ιρλανδοί αποτελούσαν την μεγάλη πλειοψηφία σε πολλές πόλεις. Η διαφορά ανάμεσα στους παρανόμους των δύο χωρών ήταν απλή. Η Ιταλική μαφία ήταν δίκτυο βρώμικου χρήματος ενώ οι πιο βίαιοι αλλά ανοργάνωτοι σε θέματα οργανωμένου εγκλήματος Ιρλανδοί, δεν ενδιαφέρονταν για τα φρουτάκια και την δωρεάν ρουλέτα.
Η αρχή του τέλους την δεκαετία του 70
Στις δεκαετίες του 1970 και του 1980, οι ομοσπονδιακές καταστολές, οι αλλαγές στην επιβολή του νόμου και η αύξηση του εταιρικού ελέγχου των καζίνο συνέβαλαν στην πτώση της δύναμης της Μαφίας στο Λας Βέγκας. Ο νόμος του Racketeer Influenced and Corrupt Organisations (RICO), ο οποίος ψηφίστηκε το 1970, ήταν ιδιαίτερα σημαντικός επειδή έδωσε στους εισαγγελείς τη δυνατότητα να εναντιωθούν σε ολόκληρες οργανώσεις της Μαφίας αντί για συγκεκριμένα μέλη.
Μέχρι πριν οι διώξεις είχαν το ιδιώνυμο και δεν υπήρχε νόμος για να τους τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί σαν εγκληματική οργάνωση. Η δύναμη της Μαφίας στην πόλη μειώθηκε από τη σύλληψη και την καταδίκη σημαντικών προσώπων. Και η ομοσπονδιακή αστυνομία φρόντισε να κάνει πάταγο σε κάθε σύλληψη.
Τελικά ποια ήταν η σχέση της Μαφίας με τα καζίνο
Σαν συμπέρασμα μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι δεσμοί της ιταλικής μαφίας με τα καζίνο κράτησε 20 χρόνια χονδρικά. Πολλά live καζίνο αντιστάθηκαν καθώς και άλλα ενέδωσαν. Μιλάμε για μια εποχή που δεν υπήρχε κανένα νομικό πλαίσιο και οι ιδιοκτήτες ήταν «γυμνοί».
