Η ταινία Leaving Las Vegas (1995), μια ωδή στην αυτοκαταστροφή και τον υπαρξιακό πόνο, χάρισε στον Nicolas Cage το Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου, καθώς η ερμηνεία του στον ρόλο του Μπεν Σάντερσον, ενός αλκοολικού σε διαρκή πτώση, άγγιξε τις βαθύτερες ανθρώπινες πτυχές της απόγνωσης. Αν και ολόκληρη η ταινία διακρίνεται από την ένταση και την ειλικρίνεια της υποκριτικής του Cage, υπάρχει μία συγκεκριμένη σκηνή που, κατά πολλούς, κλείνει μέσα της το κλειδί της επιτυχίας του – η σκηνή στο live καζίνο.
Η σκηνή αυτή, στην οποία ο Μπεν εισβάλλει μεθυσμένος σε ένα από τα νόμιμα καζίνο του Λας Βέγκας, αποτελεί ίσως τη σημαντικότερη στιγμή της ταινίας. Ο χαρακτήρας του Μπεν βρίσκεται σε πλήρη κατάρρευση, αβοήθητος, παγιδευμένος στο αλκοόλ, ενώ παράλληλα προσπαθεί να βρει νόημα στην άδεια του ζωή. Ο Nicolas Cage, που ήδη είχε προσδώσει μία εντυπωσιακή ενέργεια στο ρόλο του, καταφέρνει σε αυτή τη σκηνή να αναδείξει τον αληθινό ψυχικό πόνο και την εσωτερική ταραχή του ήρωα.
Η αποκάλυψη του Nicolas Cage
Αυτό που κάνει τη συγκεκριμένη σκηνή ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η αποκάλυψη ότι ήταν η μοναδική σκηνή της ταινίας όπου ο Cage ήταν πραγματικά μεθυσμένος. Ο ίδιος έχει παραδεχτεί ότι ήπιε πραγματικό αλκοόλ πριν το γύρισμα, προκειμένου να αποδώσει όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικά την κατάσταση μέθης του χαρακτήρα του. Στην προσπάθειά του να ενσαρκώσει τον Μπεν με απόλυτη αυθεντικότητα, ο Cage αποφάσισε να ζήσει και ο ίδιος την εμπειρία της μέθης, δίνοντας έναν απόλυτα ρεαλιστικό τόνο στην ερμηνεία του.
Η σκηνή αυτή στα καλύτερα καζίνο λειτουργεί ως κεντρικό σημείο της ταινίας για δύο λόγους. Πρώτον, δείχνει την απόλυτη υποταγή του Μπεν στο αλκοόλ, τονίζοντας τον αυτοκαταστροφικό του χαρακτήρα και την πλήρη έλλειψη ελέγχου πάνω στη ζωή του. Ο Cage αποδίδει αυτή την έλλειψη ελέγχου με έντονη εκφραστικότητα: η κίνησή του είναι ασταθής, οι εκφράσεις του προσώπου του ακραίες, και η φωνή του βαρύνεται από την εξάντληση και τον πόνο. Δεύτερον, η σκηνή αντικατοπτρίζει και το ύφος ολόκληρης της ταινίας – την επιδίωξη μιας ωμής και ανηλεούς απεικόνισης της ανθρώπινης πτώσης. Η ταινία δεν επιχειρεί να «γλυκάνει» το θέμα της, αντίθετα μας καλεί να παρακολουθήσουμε τον αργό θάνατο ενός άνδρα που δεν επιθυμεί πλέον να ζήσει.
Η κινηματογραφική δύναμη της σκηνής
Πέρα από την αυθεντική του προσέγγιση, η σκηνή στο καζίνο με τις καλύτερες προσφορές καζίνο διαθέτει και κινηματογραφική ένταση, καθώς η κάμερα κινείται νευρικά, προσπαθώντας να ακολουθήσει τον τρεμάμενο πρωταγωνιστή. Αυτός ο συνδυασμός ατμόσφαιρας, αυθεντικής μέθης και απόλυτης απελπισίας ενισχύει την αίσθηση ότι ο Cage έφτασε σε ένα καλλιτεχνικό αποκορύφωμα μέσα από αυτήν τη σκηνή.
Δεν είναι τυχαίο που πολλοί θεωρούν ότι αυτή η συγκεκριμένη σκηνή έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απονομή του Όσκαρ στον Nicolas Cage. Η απόδοσή του στην ταινία είναι αναμφίβολα καθηλωτική από την αρχή ως το τέλος, όμως αυτή η στιγμή τον ξεχωρίζει: αποκαλύπτει την πλήρη αφοσίωσή του στον ρόλο και την ειλικρινή πρόθεσή του να φέρει την πραγματικότητα του αλκοολισμού στην οθόνη, ακόμα και με τίμημα την ίδια του την άνεση.
Η απόφαση του Cage να καταφύγει στην πραγματική μέθη, σε συνδυασμό με την ικανότητά του να μεταφέρει στο πανί τη συναισθηματική αναρχία του Μπεν, καθιστά αυτή τη σκηνή ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα υποκριτικής δέσμευσης. Και, τελικά, η βράβευσή του με το Όσκαρ αποτελεί την επιβεβαίωση ότι αυτή η δέσμευση αναγνωρίστηκε και τιμήθηκε από το Χόλιγουντ.
